Het stond er slecht voor
tot de redding kwam!
In Nederland gebeurde iets dat niemand had kunnen voorspellen. Het begon allemaal tijdens een zware economische crisis. Mensen verloren hun banen, bedrijven gingen failliet, en er was veel onrust in de samenleving. Overal ontstonden protesten en rellen. Midden in deze chaos verscheen Generaal Martinus, een charismatische en sluwe leider.
Martinus wist precies hoe hij de angst en ontevredenheid van de mensen moest bespelen. Hij beloofde een einde te maken aan de chaos en het land weer groot te maken. Zijn speeches waren krachtig en overtuigend. Mensen luisterden naar hem, want ze verlangden naar stabiliteit en veiligheid. In een razend tempo groeide zijn aanhang.
Een machtsgreep
die niemand zag aankomen
Martinus was meer dan alleen een goede en charismatische spreker. Achter de schermen werkte hij samen met de Orde van de Nieuwe Orde, ook wel ONO genoemd. Deze groep bestond uit trouwe leiders met verschillende achtergronden: zakenmensen, mediapersoonlijkheden en ideologen. Samen vormden ze een eliteklasse die vastberaden was om de macht te grijpen.
De machtsgreep van Martinus en de ONO begon met een slimme politieke zet. Tijdens een belangrijke stemming in het parlement lieten ze een groot schandaal uitlekken dat veel invloedrijke politici in een kwaad daglicht zette. Dit schandaal leidde tot een vertrouwensbreuk in de regering. Terwijl de politieke chaos groter werd, stelde Martinus zichzelf en zijn volgelingen voor als de enige oplossing.
Strenge maatregelen
en censuur
Martinus gebruikte zijn connecties in de media om zijn invloed te vergroten. Hij lanceerde een grootschalige propagandacampagne die zijn boodschap overal verspreidde. Hij kreeg steun van invloedrijke zakenmensen die economische stabiliteit beloofden in ruil voor politieke macht. Binnen enkele weken hadden ze de publieke opinie gemanipuleerd en de meeste invloedrijke posities in de regering overgenomen.
De eerste weken van het bewind van Martinus waren beangstigend. Hij stelde meteen strenge maatregelen in om zijn macht te behouden. Er kwamen avondklokken en straatpatrouilles. Mensen die verdacht werden van verzet, verdwenen zonder spoor. De media werden gecensureerd en er werden alleen nog maar berichten uitgezonden die Martinus en de ONO steunden.
In de straten van Nederlandse steden hingen grote posters met het gezicht van Generaal Martinus. "Onze Redder" stond er in dikke, zwarte letters onder. De ONO-leiders hielden toespraken waarin ze hun nationalistische ideologie verkondigden. Ze zeiden dat het land weer groot zou worden, maar dat daarvoor offers nodig waren. Ze wezen ook groepen aan die ze als bedreiging zagen.